วันที่ 25 ตุลาคม พ.ศ. 2552
เป็นวันสุดท้ายของการแอ่วพะเยาในครั้งนี้ หลังจากที่ได้กราบไหว้และร่ำลา
ครอบครัวแนน ก็ได้ไปนมัสการพระเจ้าองค์หลวงที่วัดศรีโคมคำ...
พระเจ้าตนหลวง(พระเจ้าองค์หลวง)
พระพุทธรูปศิลปเชียงแสนองค์ใหญ่ที่สุดในล้านนา
ข้อมูลจาก http://www.thai-tour.com/
ก่อนอื่นนั้นผมต้องขอบคุณเฮีย(เพชร) เพราะถ้าไม่มีเฮียผมก็คงไม่ได้ไป
ขอขอบคุณซ้อ(แนน) เพราะถ้าไม่ใช่ซ้อผมก็คงไม่ได้เห็น
ขอบคุณพ่อแม่และครอบครัวของซ้อทุกคน ในการต้อนรับและเลี้ยงดูปูเสื่อเป็นอย่างดี
และขอบคุณทุกๆท่านที่ผมไม่ได้เอ่ยนาม... ขอบคุณครับ!!!
...นับจากวันสุดท้ายที่ได้ไปเวลาก็ผ่านเลยมา 2 เดือน กับอีกหลายวัน ขณะที่ผมกำลังจะเขียนอะไรส่งท้ายนี้ หัวใจผมยังเต้นแรง ในห้วงคิดคำนึงของความรู้สึกยังปลื้มปิติและซาบซึ้งต่อเหตุการณ์และเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้น ที่มันได้แปรเปลี่ยนเป็นความทรงจำที่มีคุณค่าทางจิตใจอย่างยิ่งในการดำเนินชีวิตต่อไป อาจจะเรียกไม่ได้ว่าเป็นการเปลี่ยนชีวิต แต่มันเป็นการขยายกรอบความคิดในการใช้ชีวิตที่สำคัญของผม ไม่รู้สิผมมีโอกาสได้คุยกับเพื่อนของนุกนิกตั้งแต่วันแรกที่ผมไปถึง...
เขาถามผมว่า "ที่นี่เป็นไง(กรุงเทพฯ) เด็กบ้านนอกๆอย่างผมไม่ค่อยรู้อะไร จริงๆผมก็อยากไปนะ แต่ก็กลัวๆอยู่เหมือนกัน!!!"
สำหรับวันนั้นผมจำไม่ได้จริงๆว่าพูดอะไร จำได้แต่ว่าเมื่อผมพูดจบและโจอี้ก็พูดว่า
"เฮ้ยคิว!!! กูว่ามึงน่าไปเป็นอาจารย์วะกูว่า"
(ด้วยน้ำหนักคำพูดที่ดูสนุกสนานและตามด้วยเสียงหัวเราะของมัน)
คำพูดของเขาทำให้ผมรู้สึกสะดุดและกลับมาหยุดคิดในวันท้ายๆที่ผมอยู่พะเยา ผมว่าเป็นผมต่างหากที่เป็นคนบ้านนอก!!! เป็นคนที่ไม่ค่อยรู้อะไร!!! ที่วันๆดักดานอยู่ในพื้นที่ที่ตัวเองคุ้นเคย จนไม่กล้าออกไปนอกพื้นที่ของตนเอง ด้วยคำพูดของเพื่อนนุกนิกในวันนั้นและประสบการณ์ที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ มันสอนให้ผมรู้ว่า เราต้องออกไป ไม่รู้ว่าจะไปไหนแต่ก็ขอให้ออกไป อาจจะไม่ต้องไปไกลมากนัก แค่ไปให้ไกลกว่าที่เคยไปอีกนิดอาจจะเห็นอะไรที่มากกว่าที่เคยเห็น ดีไม่ดีไม่รู้ ชอบไม่ชอบไม่รู้ แต่ก็ขอออกไปให้เห็นมัน... (สิ่งที่ผมกล่าวคำว่า "ออกไป" หมายถึงบริบทของการออกไปพบเห็น ไม่ใช่การออกไปดิ้นรนหรือทำอะรไรบางอย่างเพื่อให้ได้ไปเห็นนะครับ!!!)
สุดท้ายนี้ถึงแม้ผมจะชื่นชอบและหลงเสน่ห์จังหวัดพะเยามากเพียงใดก็ตาม ในความเป็นจริงแล้วผมยังคงรักบ้านเกิดผม ยังรักพื้นเพของผม(ถึงแม้จะวุ่นวาย และแออัดเพียงไรก็ตาม) แต่แล้วผมกลับมานั่งสำรวจความรู้สึกตนเองอีกที ทำให้ผมพบว่า...
"ผมฮักพะเยา"
Q
วันพุธที่ 30 ธันวาคม พ.ศ. 2552
วันเสาร์ที่ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2552
แอ่วพะเยา ตอนที่ 4
วันที่ 24 ตุลาคม พ.ศ. 2552
เป็นวันรองสุดท้ายก่อนที่จะเดินทางกลับบ้านในวันพรุ่งนี้
เริ่มกันที่ชาวคณะได้พาไปเยี่ยมชม "มหาวิทยาลัยนเรศวรพะเยา"
ซึ่งแนนก็จบจาก ที่นี่เช่นกัน!!!
ขอบอกว่า "น่าเรียนมากกกกกกกกกก"
ด้านหน้ามหาวิทยาลัย
ภายในมหาลัย!!!
หอประชุมมหาลัย!!!
โครงที่กำลังดำเนินการก่อสร้างอยู่
รถบัสมหาลัย!!!
จากนั้นไปที่อ่างเก็บน้ำแม่ต๋ำ!!!
อ่างเก็บน้ำแม่ต๋ำ!!!
อีกฝั่งนึงของอ่างเก็บน้ำแม่ต๋ำ!!!
เป็นวันรองสุดท้ายก่อนที่จะเดินทางกลับบ้านในวันพรุ่งนี้
เริ่มกันที่ชาวคณะได้พาไปเยี่ยมชม "มหาวิทยาลัยนเรศวรพะเยา"
ซึ่งแนนก็จบจาก ที่นี่เช่นกัน!!!
ขอบอกว่า "น่าเรียนมากกกกกกกกกก"
ด้านหน้ามหาวิทยาลัย
ภายในมหาลัย!!!
หอประชุมมหาลัย!!!
โครงที่กำลังดำเนินการก่อสร้างอยู่
รถบัสมหาลัย!!!
จากนั้นไปที่อ่างเก็บน้ำแม่ต๋ำ!!!
อ่างเก็บน้ำแม่ต๋ำ!!!
อีกฝั่งนึงของอ่างเก็บน้ำแม่ต๋ำ!!!
ป้ายโครงการ
ที่มาของโครงการ โครงการอ่างเก็บน้ำแม่ต๋ำเป็นหนึ่งในพระราชดำริของในหลวง
จะบรรยายความรู้สึกยังไงดีล่ะ!!! อธิบายไม่ถูกจริงๆ เอาเป็นว่า...
"บุหรี่ที่ยืนดูดในขณะนั้นช่างเอร็ดอร่อยจริงๆ"
ที่มาของโครงการ โครงการอ่างเก็บน้ำแม่ต๋ำเป็นหนึ่งในพระราชดำริของในหลวง
จะบรรยายความรู้สึกยังไงดีล่ะ!!! อธิบายไม่ถูกจริงๆ เอาเป็นว่า...
"บุหรี่ที่ยืนดูดในขณะนั้นช่างเอร็ดอร่อยจริงๆ"
กิ๊กบอกว่าเป็นกว๊านเล็ก... ผมว่าเข้าท่าดีแฮะ!!!
จากนั้นมาชิมรสชาติ "ก๋วยเตี๋ยวอันเจริญ" ผมว่าเส้นเล็กเขาอร่อยดีนะ!!!
(แต่คนวงในบอกว่าไปกินที่ตัวเมืองจะอร่อยกว่านี้เจ้า!!!)
กินก๋วยเตี๋ยวเสร็จกลับบ้านแนน และแอบดอดมาชมตัวเมืองด้วยมอไซค์พ่อแนน!!!
สี่แยกที่เคยลงภาพไปแล้วใน "ตอนที่ 1"
เลี้ยวซ้ายไปกว๊าน
เลี้ยวขวาไปขนส่ง
มุ่งไปพบวัดศรีโคมคำ
ส่วนตัวผมตรงมาจากตัวเมืองที่เป็นตลาดกระมัง!!!
ผมเลี้ยวซ้ายไปสูดและสัมผัสบรรยากาศแหล่งชีวิตอีกที่ ก่อนที่พรุ่งนี้จะกลับบ้าน...
(แต่คนวงในบอกว่าไปกินที่ตัวเมืองจะอร่อยกว่านี้เจ้า!!!)
กินก๋วยเตี๋ยวเสร็จกลับบ้านแนน และแอบดอดมาชมตัวเมืองด้วยมอไซค์พ่อแนน!!!
สี่แยกที่เคยลงภาพไปแล้วใน "ตอนที่ 1"
เลี้ยวซ้ายไปกว๊าน
เลี้ยวขวาไปขนส่ง
มุ่งไปพบวัดศรีโคมคำ
ส่วนตัวผมตรงมาจากตัวเมืองที่เป็นตลาดกระมัง!!!
ผมเลี้ยวซ้ายไปสูดและสัมผัสบรรยากาศแหล่งชีวิตอีกที่ ก่อนที่พรุ่งนี้จะกลับบ้าน...
ซุ้มประตูเฉลิมพระเกียรติ
คนขายซาลาเปาที่มาหาลูกค้าแถวกว๊าน!!!
พ่อขุนงำเมืองและผู้ที่มาสักการะ
พอดีวันนั้นมีรถทัวร์มาแวะที่กว๊านหลายคันคนเลยเยอะหน่อย!!!
พอดีวันนั้นมีรถทัวร์มาแวะที่กว๊านหลายคันคนเลยเยอะหน่อย!!!
ป้ายกว๊านพะเยากลับผู้แวะมาเยือน
ถ้ามีเวลาก็พาลูกหลานมาเที่ยวที่พะเยาแบบเต็มตัวนะป้า!!!
(ชอบไม่ชอบค่อยว่ากัน)
และมานั่งพักจิบเบียร์ที่ร้าน "ศรีเรือน" เจ้า
(ถ้าวันนั้นฝนไม่ตก วันนี้ก็คงไม่ได้มานั่งที่ร้านนี้)
ด้านขวาพี่เจ้าของร้าน ถึงหน้าจะดุไปหน่อยแต่ก็พูดจาดี ด้านซ้ายป้าที่คอยย่างปลาและคอยโบกมือเรียกลูกค้าเมื่อแกเห็นรถคันไหนที่วิ่งผ่านแล้ว กท ไม่ได้เป็นจังหวัดพะเยา!!!
กินพอกึ่มๆ หลังจากนั้นก็ร่อนมอไซค์ชมรอบตัวเมืองอีกซักพัก
ถ้ามีเวลาก็พาลูกหลานมาเที่ยวที่พะเยาแบบเต็มตัวนะป้า!!!
(ชอบไม่ชอบค่อยว่ากัน)
และมานั่งพักจิบเบียร์ที่ร้าน "ศรีเรือน" เจ้า
(ถ้าวันนั้นฝนไม่ตก วันนี้ก็คงไม่ได้มานั่งที่ร้านนี้)
ด้านขวาพี่เจ้าของร้าน ถึงหน้าจะดุไปหน่อยแต่ก็พูดจาดี ด้านซ้ายป้าที่คอยย่างปลาและคอยโบกมือเรียกลูกค้าเมื่อแกเห็นรถคันไหนที่วิ่งผ่านแล้ว กท ไม่ได้เป็นจังหวัดพะเยา!!!
กินพอกึ่มๆ หลังจากนั้นก็ร่อนมอไซค์ชมรอบตัวเมืองอีกซักพัก
ห้องแถวเก่า!!!
กลับบ้านแนนอาบน้ำกินข้าวและก็มานั่งดื่มกันต่อ...
วันนั้นเป็นคืนสุดท้ายเลยมีญาติและเพื่อนบ้านแนนมานั่งดื่มร่วมกัน!!!
ระห่างนั่งดื่มก็มีการคั่นรายการกัน ด้วยการจุดโคมลอย!!!
อธิฐานหรือปลดปล่อยสิ่งใดไปน้า...
โคมลอยไปแล้ว... หมู่เฮาต่างพากันชื่นมื่น!!!(เป็นภาพที่น่าประทับใจจริงๆ)
เป็นค่ำคืนที่เหมาะสมกับคืนสุดท้ายจริงๆ พูดได้คำเดียวครับ!!!
"HAPPYๆหลายๆเด้อ"
(เอ... ไหนบอกว่าพูดได้คำเดียว แต่อู่ไปหลายคำเลยเราเจ้า)
หมดวันที่ 24 ตุลา....
โปรดติดตามตอนสุดท้าย...
วันนั้นเป็นคืนสุดท้ายเลยมีญาติและเพื่อนบ้านแนนมานั่งดื่มร่วมกัน!!!
ระห่างนั่งดื่มก็มีการคั่นรายการกัน ด้วยการจุดโคมลอย!!!
อธิฐานหรือปลดปล่อยสิ่งใดไปน้า...
โคมลอยไปแล้ว... หมู่เฮาต่างพากันชื่นมื่น!!!(เป็นภาพที่น่าประทับใจจริงๆ)
เป็นค่ำคืนที่เหมาะสมกับคืนสุดท้ายจริงๆ พูดได้คำเดียวครับ!!!
"HAPPYๆหลายๆเด้อ"
(เอ... ไหนบอกว่าพูดได้คำเดียว แต่อู่ไปหลายคำเลยเราเจ้า)
หมดวันที่ 24 ตุลา....
โปรดติดตามตอนสุดท้าย...
วันเสาร์ที่ 19 ธันวาคม พ.ศ. 2552
แอ่วพะเยา ตอนที่ 3
วันที่ 23 ตุลาคม พ.ศ. 2552
เสร็จสิ้นพิธีมงคลต่างๆ วันนี้จึงเป็นวันที่เรียบๆและสบายๆวันหนึ่ง ไอ้เพชรจึงพาพวกผมไปน้ำตก(เสียดายที่วันนี้โจอี้ได้เดินทางกลับบ้านไปพร้อมกับครอบครัวของเพชร เนื่องจากติดในหน้าที่การงาน)
ทางเข้าด้านหน้า!!!
น้ำไหลลงจากที่สูงลงที่ต่ำ แต่ชีวิตคนเรายังสูงบ้างต่ำบ้าง ขึ้นๆลงๆกันไป
ทำไมไม่ชัดเจนเหมือนเฉกเช่นสายน้ำเอย...
(ความคิดที่เกิดขึ้นในขณะนั่งชมน้ำตก)
ทางลงน้ำตก!!!
จากนั้นก็มาหย่อนใจกันต่อที่กว๊าน ก่อนหน้านี้ฝนตกจึงมาหลบฝนกันใต้หลังคาของป้ายสวนสมเด็จย่า ๙๐ ตามคำแนะนำของปี้อุ้ม และแกยังคงมาดูแลเราเช่นเคย!!!
และหลังจากนั้นของจากนั้นก็มาต่อกันที่บ้านแนน!!!
ความหน้าตื่นใจในวันนั้น คือกิ๊กได้จุดพลุโอ่งหลังจากที่ซื้อมาในตัวเมือง!!!
หมดวันที่ 23 ตุลา...
โปรดติดตามตอนที่ 4
เสร็จสิ้นพิธีมงคลต่างๆ วันนี้จึงเป็นวันที่เรียบๆและสบายๆวันหนึ่ง ไอ้เพชรจึงพาพวกผมไปน้ำตก(เสียดายที่วันนี้โจอี้ได้เดินทางกลับบ้านไปพร้อมกับครอบครัวของเพชร เนื่องจากติดในหน้าที่การงาน)
ทางเข้าด้านหน้า!!!
น้ำไหลลงจากที่สูงลงที่ต่ำ แต่ชีวิตคนเรายังสูงบ้างต่ำบ้าง ขึ้นๆลงๆกันไป
ทำไมไม่ชัดเจนเหมือนเฉกเช่นสายน้ำเอย...
(ความคิดที่เกิดขึ้นในขณะนั่งชมน้ำตก)
ทางลงน้ำตก!!!
จากนั้นก็มาหย่อนใจกันต่อที่กว๊าน ก่อนหน้านี้ฝนตกจึงมาหลบฝนกันใต้หลังคาของป้ายสวนสมเด็จย่า ๙๐ ตามคำแนะนำของปี้อุ้ม และแกยังคงมาดูแลเราเช่นเคย!!!
และหลังจากนั้นของจากนั้นก็มาต่อกันที่บ้านแนน!!!
ความหน้าตื่นใจในวันนั้น คือกิ๊กได้จุดพลุโอ่งหลังจากที่ซื้อมาในตัวเมือง!!!
หมดวันที่ 23 ตุลา...
โปรดติดตามตอนที่ 4
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)