กิ่งไม้รวมกันเป็น "กิ่ง"

เบื้องหลังภาพผลงาน "ภาษาธรรมชาติ" ตอนแรกก็ฟุ้งไว้หลายอย่างว่าจะทำออกมาแบบไหนดีหรือพยายามหลุดจากสิ่งที่เคยทำ เอากิ่งไม้มาต่อเป็นหน้าเธอ ทำเป็นงานประติมากรรม อะไรอีกหลายอย่าง แต่สุดท้ายก็เลือกทำตามสัญชาตญาณที่เรามีดีกว่า...

พื้นที่ในการสร้างสรรค์งาน (หลังจากเดินสำรวจอยู่ซักพัก)

สถานที่ลานสนามหญ้าหน้าโบสถ์ รอบรั้วแก้ว "วันเทพศิรินทราวาส"















กิ่งไม้ที่เก็บและรวบรวมมาได้ (กิ่งไม้ทุกกิ่งเก็บตามทางเดินที่มันหลุดร่วงมาจากก้านของลำต้น ไม่ได้ไปเด็ดดึงหรือทำลายระบบนิเวศน์แต่อย่างใด)

ถึงจะเลือกทำในสิ่งที่คุ้นเคย แต่ก็ยังหวั่นๆว่าจะทำได้รึเปล่า เพราะสิ่งที่ปะทะอยู่นี้มันเกินขอบเขตที่เคยทำมา และตอนนั้นยังไม่ได้ทำงาน "ภาษาเทคโนโลยี" ออกมาด้วย

ตั้งสติ สูดหายใจฝอดใหญ่... เฮ้ย สู้เว้ย!!!















วางๆดูก่อน















เริ่มพิถีพิถัน





























เฮ้ยๆ แม่งได้วะ ไปต่อได้ๆ (แบบว่าตื้นเต้นเล็กน้อย)















ใส่เส้น grid หลวมๆเข้าไปหน่อย (พอถึงตอนนี้ก็ไหลเลย)















ประคบประหงมน่าดู















ขอบคุณพี่คนนั้น (น่าจะเป็นเด็กวัด) ที่ช่วยถ่ายภาพให้















ทำด้วยมือ ส่งผ่านมาจากใจ















ตอนแรกไม้เอก จะทำด้วยใบไม้แต่คิดว่ามันคงกลืนกับพื้นหญ้า และพอดีไปทำที่วัดเทพแล้วเห็นดอกรำเพยเรียงรายอยู่ ไม่ต้องคิดไรมากเลย ลูกแม่รำเพย อย่างเรา (มีแต่ดอกรำเพยนี่แหละที่เด็ดมา เพราะต้องการความสดและชีวิตชีวาขณะนั้นจริงๆ)

































พอทำเสร็จแทบจะหาวิธีหรือทำไงก็ได้ ที่จะเอาผลงานครั้งนี้กลับบ้าน (ถ้ามีจอบหรือเสียมวางอยู่ขุดจริงๆนะ)

สุดท้ายก็ได้แต่ยืนดูและชื่นชมผลงานตัวเอง
ก็อย่างที่บอกเราหยิบยืมธรรมชาติมา ก็ต้องปล่อยให้ธรรมชาติของเวลาดูแลมัน

บุหรี่ซักตัวภายใต้ร่มไม้จากแสงแดด...

ณ วันที่ 13 กันยายน 2551
ช่วงเวลายามบ่าย

ขอบคุณพี๋เจ๋งที่ให้ยืมกล้องมาบันทึกผลงาน